ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΒΙΖΑ : πότε χρειαζόμαστε και πως την βγάζουμε

Κάθε χώρα διατηρεί το δικαίωμα να επιτρέπει την είσοδο σε όποιον επιθυμεί. Η πολιτική μιας χώρας στη τουριστική βίζα, δείχνει κάτι για την ψυχολογία της, για την στάση της απέναντι στον κόσμο …

Συνήθως θα ορίσει ένα κατάλογο χωρών, που οι υπήκοοί τους επιτρέπεται να μπουν ελεύθερα, ενώ για τους υπόλοιπους χρειάζεται ‘θεώρηση εισόδου’ ή κοινώς ‘βίζα’ , εφόσον θέλουν να εισέλθουν στην χώρα νόμιμα για κάθε σκοπό, από ταξίδι, μέχρι σπουδές, εργασία κλπ.

 Μερικές βασικές περιπτώσεις που θα συναντήσουμε ως ταξιδιώτες, είναι:

 1- Χώρες που μπαινοβγαίνουμε ελεύθερα χωρίς βίζα & σφραγίδες (π.χ. στην ευρωπαϊκή ένωση- χώρες της συνθήκης Σένγκεν)

 2- Χώρες που χρειάζεται απλά να σφραγίζεται το διαβατήριό μας κατά την άφιξη (πολλές χώρες εκτός Ευρώπης). Ενίοτε χρειάζεται να πληρώσουμε επί τόπου ένα ειδικό φόρο εισόδου/ εξόδου ή «τουριστική κάρτα», π.χ. χώρες Κεντρικής Αμερικής, Μέσης Ανατολής κ.α.

 3- Χώρες που χορηγείται βίζα κατά την άφιξη: VOA – visa on arrival, κυρίως σε διεθνή αεροδρόμια και λιγότερο σε χερσαία σύνορα ή λιμάνια. Μπορεί να έχει κόστος ή όχι, και γενικά χρειάζεται να έχουμε πάνω μας μερικές φωτογραφίες (μας), και πιθανώς απαιτούμενα έγγραφα κατά περίπτωση.

 4- Χώρες που πρέπει να έχουμε την βίζα σφραγισμένη στο διαβατήριό μας πριν φύγουμε από την Ελλάδα. Συνήθως την εκδίδει η πρεσβεία της κάθε χώρας εδώ, ενώ όταν δεν υπάρχει (κυρίως για μικρές χώρες), πρέπει να απευθυνόμαστε σε άλλο προξενείο στην Ελλάδα που έχει αντίστοιχη διαπίστευση, ή να αιτηθούμε σε πρεσβεία της σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

 5- ‘Δύσκολες’ χώρες, όπως Βόρεια Κορέα (αιτείσαι πριν, αλλά μαθαίνεις αν πήρες βίζα όταν έχεις φτάσει πια στην Κίνα), Σαουδική Αραβία (με έγκριση του υπουργείου εξωτερικών τους), Ιράν (στο αεροδρόμιο δίνεται visa on arrival για παραμονή ως 14 ημέρες, για περισσότερο χρειάζεται πρόσκληση), τέως σοβιετικές δημοκρατίες (προσκλήσεις, εγκρίσεις, …) κ.α.

 

Γενικά, η βίζα σφραγίζεται / κολλιέται πάνω στο διαβατήριο, και αναφέρει μέγιστη διάρκεια παραμονής, αν δίνει δικαίωμα μονής ή πολλαπλής εισόδου, σκοπό του ταξιδιού, περίοδο ισχύος, ενδεχόμενα συγκεκριμένες ημερομηνίες και τόπο εισόδου-εξόδου κ.α.

 Όταν απαιτείται κόστος, αυτό εξαρτάται από την διάρκεια, τον σκοπό του ταξιδιού κ.α. και θα είναι συνήθως μερικές δεκάδες ευρώ (π.χ. Κίνα 30 €, Ινδονησία 40€, Ινδία 50€, Βιετνάμ 65€) ή και εκατοντάδες (όταν η αίτηση πρέπει να σταλεί σε άλλη χώρα, π.χ. πολλές υποσαχάριες αφρικανικές χώρες).

 Ενδέχεται να μπλέξουμε λιγάκι σε γραφειοκρατικούς δαιδάλους, π.χ. για τη βίζα Ρωσίας, επιπλέον χρειάζεται να δηλώσεις που θα μείνεις, σε ποιες περιοχές θα πας, να έχεις ειδική ασφάλιση για όλη την διάρκεια του ταξιδιού που θα αγοράσεις από ρωσικό φορέα κ.α. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται πρόσκληση από κάτοικο ή ταξιδιωτικό πρακτορείο της χώρας, ή προέγκριση από το υπ. εξωτερικών της. Άλλοτε όλα αυτά είναι θέμα ‘ευαίσθητης’ πολιτικής κατάστασης, ή είναι κατάλοιπα του παρελθόντος, ή γίνονται γιατί προσφέρουν επιπλέον εισόδημα στο κράτος, ή όλα τα παραπάνω μαζί!

 Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις βοηθάει η χρήση ελληνικού πρακτορείου, που με μια επιβάρυνση, διεκπεραιώνει την διαδικασία με τον ελάχιστο κόπο για μας, και άσχετα από το αν έχουμε κλείσει πτήσεις κ.α. υπηρεσίες με το ίδιο πρακτορείο ή όπως αλλιώς. Πολύ προσοχή χρειάζεται στην πληθώρα διαδικτυακών σάιτ, με υπέρογκες χρεώσεις και αμφίβολες υπηρεσίες.

 

Αν η βίζα δεν είναι η κατάλληλη, το κράτος έχει δικαίωμα να μας στείλει κατευθείαν πίσω. Συχνά η ευθύνη μετατίθεται στις αεροπορικές εταιρείες οι οποίες μπορεί να μας αρνηθούν την επιβίβαση, γιατί έχουν ποινές και υποχρέωση άμεσης επιστροφής μας.

 Ακόμα, να σημειώσουμε ότι κάποιες χώρες έχουν ασύμβατο σύστημα με άλλες, π.χ. κάποιες αραβικές χώρες αρνούνται την είσοδο όταν το διαβατήριο έχει σφραγίδα εισόδου στο Ισραήλ (για να ξεπεραστεί αυτό, το Ισραήλ μπορεί να βάλει την σφραγίδα εισόδου σε χωριστό απόκομμα που μετά την επιστροφή το βγάζουμε).

 Οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια χαλάρωσαν το σύστημα για τους έλληνες υπηκόους και συνήθως αρκεί απλώς η έκδοση ESTA, μια άδεια που χορηγείται ηλεκτρονικά με κόστος 14 US$, σε μερικά δευτερόλεπτα από την διαδικτυακή υποβολή της αίτησης, και εφόσον δεν περιλαμβανόμαστε σε κάποια λίστα …μυστικών υπηρεσιών. Στο αεροδρόμιο βέβαια σου γίνεται κανονική ανάκριση παρ’ όλα αυτά! Χρειαζόμαστε ESTA ακόμα και για απλή πτήση transit μέσω ΗΠΑ.

 Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι πριν ταξιδέψουμε εκτός των συνήθων ευρωπαϊκών προορισμών, είναι απαραίτητο να αφιερώσουμε λίγη προσοχή σε αυτό το θέμα, γιατί μια λεπτομέρεια μπορεί να κρίνει την επιτυχία ή αποτυχία του ταξιδιού.

 Ενδεικτικά, μερικά από τα μακρινά και ίσως ονειρεμένα μέρη που δεν χρειάζεται βίζα, για διάρκεια παραμονής ως μερικών εβδομάδων ή μηνών, ανάλογα την χώρα, είναι:

Ιαπωνία, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Νότια Κορέα, Ταιβάν, Φιλιππίνες, Σιγκαπούρη, Χονγκ Κονγκ & Μακάο, Ντουμπάι, Τζαμάικα, Αργεντινή, Βραζιλία, Περού, Βολιβία, Κόστα Ρίκα, Νικαράγουα, Παναμάς, Μεξικό, Ισημερινός, Γεωργία, Ισραήλ, Ιράν, Τουρκία, Σενεγάλη, Μαρόκο, Μποτσουάνα, Ν. Αφρική, Μαυρίκιος, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Φίτζι κ.α.

 Ενώ, βίζα χρειάζεται στις:

Ινδία, Σρι Λάνκα, Κίνα, Νεπάλ, Ινδονησία, Βιετνάμ, Βιρμανία, Μογγολία, Αιθιοπία, Αιτή, Κούβα, Ναμίμπια, Κένυα, Ζάμπια, Τανζανία, Ουζμπεκιστάν, Αρμενία κ.α.

 Για την πλήρη λίστα με την ανάγκη ή μη για θεώρηση εισόδου, το υπουργείο εξωτερικών της χώρας μας έχει καταρτίσει τον παρακάτω πίνακα κατά χώρα:  Θεωρήσεις για Έλληνες που ταξιδεύουν στο εξωτερικό

Τα δεδομένα αλλάζουν τακτικά και ενδέχεται σε κάποιες περιπτώσεις τέτοιοι πίνακες να μην ενημερώνονται άμεσα, οπότε για κάθε αμφιβολία, και πέρα από ότι αναφέρεται σε αυτό το άρθρο ή στην ιστοσελίδα του ΥΠ.ΕΞ. ή άλλες ιστοσελίδες, ισχύει μόνο μόνο μόνο ότι μας επιβεβαιώσει έγκαιρα η πρεσβεία της κάθε χώρας στην Ελλάδα:   Ξένες Αρχές στην Ελλάδα (στην γαλλική γλώσσα)

Όταν δεν υπάρχει πρεσβεία στην Ελλάδα, χρειαζόμαστε και τις:   Παράλληλες Διαπιστεύσεις

Θάρρος λοιπόν, ξεκινάμε με οργάνωση και χωρίς (πολύ) φόβο και καλό μας ταξίδι!

Και το ταξίδι αρχίζει με το πρώτο κλικ!!

:  

———————————————————————